ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Το τέρας στα παραμύθια είναι το διαφορετικό, αυτό που αποκλίνει από την κανονικότητα. Η ιδέα του αλλότριου σαν τέρας, σαν επικίνδυνο, είναι πολύ παλιά και συναντάτε σε πληθώρα πολιτισμών και κουλτούρων. Το τέρας του ενός δεν είναι κατ’ανάγκη το τέρας του άλλου. Κάτι δηλαδή που είναι ξένο σε έναν πολιτισμό ή μία κοινωνική ομάδα, κι από έλλειψη οικειότητας ή κατανόησης γίνεται τρομακτικό, δεν είναι κατ’ανάγκη τερατώδες κι ας κρίνεται ως τέτοιο. Ενώ ζούμε σε ένα χρονικό σημείο όπου οι αποστάσεις είναι μικρότερες από ποτέ, όχι μόνο γιατί μπορούμε να ταξιδέψουμε τάχιστα αλλά και γιατί το ίντερνετ δίνει την δυνατότητα να δούμε στην ταράτσα κάποιου στην άλλη άκρη του κόσμου, να κάνουμε νοητικά ταξίδια ως τους πόλους της Γης, όπου διάφοροι λόγοι αναγκάζουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες σε μετανάστευση και οι κουλτούρες συγχωνεύονται, παρατηρούμε άνοδο ξενοφοβίας. Οι καλλιτέχνες σαν εκφραστές του zeitgeist είναι από τους κατάλληλους για να δουλέψουν ενάντια στην ξενοφοβία. Ανέκαθεν η Τέχνη εξερευνάει το διαφορετικό και δημιουργεί την συνθήκη που κάνει το ξένο οικείο, το διαφορετικό προσβάσιμο. Το τέρας άξιο αγάπης. Ή έστω μας κάνει να σκεφτούμε για το ποιος και γιατί είναι τέρας.